“18°C? Maar ik leef niet in een Excel-bestand.”

Hoe standaard EPB-regels botsen met echt woongebruik — en waarom alleenstaanden dit aan den lijve ondervinden.

Waarom rekent EPB alsof elke kamer in je huis warm én actief gebruikt wordt, het hele jaar door? Wat als je alleen woont en bewust maar één ruimte verwarmt? Ik schreef een blog over hoe energiebeleid beter afgestemd kan worden op de realiteit.

💡 Wonen is geen rekentabel

EPB-software werkt zoals een Excel-bestand: alles netjes in cellen, gemiddelden, formules en vaste aannames. Elk vertrek in je woning moet volgens dit systeem het hele jaar verwarmd zijn tot 18°C — ongeacht of je daar werkelijk woont, slaapt of leeft.

Maar ik ben geen formule. Ik ben een mens die in zijn eigen ritme leeft. Ik werk in één kamer, ik slaap in één kamer, en soms blijft mijn logeerkamer wekenlang gesloten. Toch rekent de EPB-software alsof ik een fictieve familie ben met volle bezetting.

🧊 18°C in de zomer? Niet mijn comfort

Wat nog absurder is: in de zomer zou mijn huis gekoeld moeten worden tot 18°C volgens de EPB-standaard. Maar 25°C voelt in de praktijk prima aan — koelen tot 18°C is oncomfortabel én vraagt veel energie. Waarom wordt mijn natuurlijke zomertemperatuur dan bestraft?

🛠️ Logeerkamers: leeg in het echt, druk in de software

Zelfs mijn logeerkamer moet volgens EPB meegeteld worden alsof ze dagelijks gebruikt en verwarmd wordt. Dat beïnvloedt mijn E-peil en maakt energiezuinige keuzes plots “onvoldoende”. Terwijl ik juist bewust woon, energie spaar én comfort behoud.

📢 Tijd voor energiebeleid dat de mens begrijpt

Als we comfort en duurzaamheid écht willen verenigen, moeten we afstappen van fictieve gemiddelden. Energiebeleid hoort geen spreadsheet te zijn — maar een weerspiegeling van échte levensstijlen. Alleenstaanden, kleine huishoudens, mensen met flexibel ruimtegebruik: zij verdienen ook logica en rechtvaardigheid in het systeem.

Een logeerkamer mag leeg staan,
een Excel-bestand hoeft daar niets van te vinden.

— Monique, bewust bewoner